شفاعت از شفع (جفت) گرفته شده است و درحقیقت شفاعت یعنیی واسطه شدن دررساندن نفع و یا دفع ضرر از کسی.
حدود 30 آییه در قرآن مربوط به شفاعت است که به جند دسته تقسیم می شوند.
1- آییاتی که شفاعت را نفی می کنند مانند (( یوم لا بیع فیه و لا حله و لا شفاعة)) روزی که معامله و دوستی و شفاعت در آن نیست. (بقره 254)
2- ایاتی که به ششفاعت خداوند صراحت دارند مانند (( فانکم من دون من ولی ولا شفیع )) برایتان غیر از او هیچ یاور و شفاعت کننده ای نیست. (سجده)
3- آیاتی که ازز شفاعت دیگران با اذن خداوند یاد می کند (( من ذالذی یشفع عنده الا باذنه )) چه کسی در نزد او شفاعت می کند الا باذنش. (بقره 255)
4- آیاتی که شرایط شفاعت شوندگان را بیان می کند مانند:
الف_ « ولا یشفعون الا یسسمن ازتضی » شفاعت نمی کنند مگر برای کسی که مورد رضایت خدا باشد. (انبیا 28)
ب_ « ما لظالمین من حمیم ولا شفیع » برای ستمکاران ، دوستدار و شیعی نیست.
ج_ « وسیغفرون الذین آمنوا » فرشتگان برای کسانی که اییمان آورده اند دعا و استغفار می کنند.
در مورد شفاعت با توجه به آیات قرآن روشن می شود که شفاعت بی قید و شرط نیست و ال شفاعت، شفاعت کننده و شفاعت شونده هم به اجازه و اذن خداوند است و شفاعت شونده هم باید دارای شرایطی باشد که اگر آن شرایط را نداشته باشد هر چند همسر پیامبر باشد، با این حالت مورد شفاعت قرار نمی گیرد.
مشمولین شفاعت چه کسانی هستند؟
مشمولین شفاعت همان اصحاب یمین می باشندیعنی از دین و اعتقاد صحیح برخوردارند ولی از آیه اول سوره نساء برآورده می شود که تنها گناهان کبیره است که تا قیامت باقی می ماند و الا کسانی که مرتکب گناه غیره شوند مورد عفو قرار می گیرند. « و ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه یکفرون عنکم سیئاتکم »
شفاعت:
بر دو قسم است: 1- تکوینی 2- تشریعی
شفاعت تکوینی عبارت است از وساطت علل وجودی در میان خداوند و موجودات دیگر. از این نظر تمام اسباب و علل وجودی، شفیع محسوب می شوند.
شفاعت تکوینی نیز بر دو قسم است:
یکی شفاعت ککندگان در دین که سبب مغفرت، آمرزش و قرب الهی می شوند. مانند توبه (سوره زمر،54) قرآن (مائده، 16) ایمان (حدید،28) عمل صالح، مساجد ،مکانهای متبرک، انبیا، ملائکه و مومنان
دیگری شفاعت کنندگان در جهان آخرت و قیامت یعنی ملائکه، انبیا و شهدا.
البته منظور از شهدا با توجه به آیه 143 سوره بقره شاهدان اعمال ههستند نه کشته شدگان در راه خدا.
«یا مهدی» منتظریم.
